Jak odkryć sekret piękna?

Jak odkryć sekret piękna?

Jak odkryć sekret piękna?

"Każdy z nas nosi w sobie piękno. Cala sztuka polega na tym, by umieć je odkryć."
Eric Emmanuel Schmitt

Ze zjawiskiem kultu ciała spotykamy się powszechnie. Obecnie piękno coraz częściej równoznaczne jest z atrakcyjnością. Udowodniono, że uroda ma znaczenie nie tylko w życiu prywatnym, ale również w karierze zawodowej. Pracodawcy chętniej proponują pracę osobie ładnej, która pewna swojej urody, częściej się uśmiecha i lepiej potrafi nawiązywać nowe kontakty. Jednocześnie statystyki wykazują, że dramatycznie rośnie w nas niezadowolenie z własnego wyglądu. Według wyników badań, większość z nas pragnie coś zmienić w swoim wyglądzie zewnętrznym! Aż 82% Polek interesuje się metodami pozwalającymi na korektę urody i zachowanie młodego wyglądu. W swoich twarzach chciałyby przede wszystkim zmienić wygląd i kondycję skóry.

Stan skóry - jej zabarwienie, ucieplenie, nawilżenie, natłuszczenie czy obecność ewentualnych zmian skórnych pozwalają często na ocenę ogólnego zdrowia. Starzeje się cały organizm, lecz oznaki tego procesu są szczególnie zauważalne na skórze - trudne do ukrycia, niejednokrotnie boleśnie obniżają jakość życia. Zdrowa i piękna skóra to efekt świadomego podejścia do pielęgnacji, które polega nie tylko na stosowaniu specjalnych kosmetyków i rozważnym korzystaniu z kąpieli słonecznych, ale również na odpowiednio zbilansowanej diecie i właściwej podaży płynów. W ten sposób zostaje wzmocniona naturalna bariera ochronna skóry, hamująca procesy starzenia i zabezpieczająca przed negatywnym wpływem czynników zewnętrznych.

Najnowszym hitem kosmetologii są tzw. "doustne kosmetyki", które regularnie stosowane zapewniają zdrowy wygląd skóry, a przy okazji dostarczają organizmowi odpowiednią ilość niezbędnych witamin i składników mineralnych.

WITAMINA A

Chociaż została odkryta jako jedna z pierwszych witamin, wciąż odkrywa przed nami tajemnice. Pod tą nazwą kryje się wiele substancji chemicznych, które występują w produktach pochodzenia zwierzęcego i odznaczają się podobną aktywnością biologiczną. Witamina A odgrywa istotną rolę w rozwoju i różnicowaniu się komórek organizmu, zwłaszcza komórek nabłonka i tkanki kostnej. Jest niezbędna w procesie widzenia, stanowiąc istotny składnik purpury wzrokowej. Wpływa również na spermatogenezę, rozwój łożyska i wzrost embrionu. Optymalna podaż  tej substancji zapewnia prawidłową aktywność układu immunologicznego. Wzmacnia zarówno jego komponentę humoralną, jak i komórkową. Odpowiada za prawidłową czynność błon śluzowych oczu, układu pokarmowego, oddechowego i moczowo-płciowego oraz przebieg odpowiedzi lgA-zależnej. Nie można pominąć jej roli w metabolizmie skóry. Według niektórych autorów należy do najbardziej skutecznych substancji opóźniających procesy starzenia. Przyspiesza odnowę naskórka, wpływając na syntezę białek, metabolizm i podziały komórkowe. Wskutek poprawy struktury warstwy rogowej dochodzi do wzmocnienia funkcji ochronnej naskórka i zmniejszenia utraty wody przez skórę. W warstwach skóry właściwej pobudza wytwarzanie kolagenu i elastyny. Stymuluje reakcję przekształcenia fibroblastów o niskiej aktywności w komórki odznaczające się stosunkowo dużą produkcją kolagenu, co w efekcie poprawia jędrność, elastyczność oraz nawilżenie skóry. Witamina A zabezpiecza też powstały kolagen przed degradacją, pobudza przebudowę włókien retikulinowych i powstawanie nowych naczyń krwionośnych w warstwie brodawkowatej skóry właściwej. Wywiera również znaczący wpływ na równowagę wodno-tłuszczową, dzięki czemu ogranicza szorstkość i złuszczanie skóry.

WITAMINA C

Umożliwia prawidłowy przebieg licznych procesów metabolicznych- pełniąc rolę specyficznego przenośnika elektronów w komórkach zapewnia w ten sposób aktywność wielu enzymów. Wpływa na jakość kości i zębów, ponieważ wspomaga wchłanianie wapnia oraz jest niezbędna do prawidłowego rozwoju odontoblastów (warstwy komórek, która warunkuje odpowiednie uformowanie zębiny). Uczestniczy w procesach krwiotwórczych oraz pobudza syntezę prostaglandyn (tzw. hormonów tkankowych), regulujących wiele funkcji organizmu. W jej obecności przebiega także enzymatyczna detoksykacja różnych ksenobiotyków, zwłaszcza czynników rakotwórczych i pestycydów. Optymalna podaż tego składnika zapewnia prawidłową aktywność układu immunologicznego, zarówno jego komponenty humoralnej, jak i komórkowej. Niektórzy autorzy przypisują witaminie C korzystne działanie w przypadku alergii, polegające na uszczelnianiu naczyń i zmniejszaniu odczynów alergicznych. Na szczególną uwagę zasługuje udział witaminy C w prawidłowym funkcjonowaniu tkanki łącznej. Poprzez dostarczanie elektronów enzymom uczestniczącym w hydroksylacji proliny i lizyny, powoduje przekształcenie prokolagenu we właściwy kolagen. W procesie tworzenia struktury włókien kolagenowych podstawową rolę odgrywa obecność grup hydroksylowych proliny i lizyny, co umożliwia prawidłowe zwinięcie i połączenie łańcuchów. Hydroksyprolina nie jest wbudowywana w łańcuch peptydowy, lecz powstaje w wyniku utleniania proliny bezpośrednio w pierwotnej strukturze makropeptydu. Równolegle z hydroksylacją proliny następuje też utlenienie i glikolizacja lizyny. Hydroksylowane cząsteczki prokolagenu, zwinięte w trójłańcuchowe helisy, zostają wydzielone do przestrzeni międzykomórkowej, gdzie w wyniku przemian enzymatycznych przekształcają się w dojrzałe włókna kolagenowe. Każde zakłócenie hydroksylacji prowadzi więc do tworzenia kolagenu o niewłaściwej strukturze, czyli o nieprawidłowych właściwościach biologiczno-mechanicznych. Efektem tego jest zanik jędrności i elastyczności skóry, czyli obecność zmarszczek oraz kruchość naczyń włosowatych. Dzięki właściwościom redukującym, witamina c przeciwdziała nadmiernemu utlenieniu fenyloalaniny i tyrozyny do melaniny. W przypadku jej niedoboru dochodzi do zwiększonego wydalania metabolitów wspomnianych aminokwasów, co objawia się w postaci występowania tzw. „kwiatów starości", czyli ciemnych plamek na skórze. Udział witaminy C w przemianie tyrozyny ma też istotny wpływ na reakcje zachodzące w ośrodkowym układzie nerwowym i układzie endokrynnym.

beauty formula

ZESPÓŁ WITAMIN Z GRUPY B

To kilkanaście różnych substancji, ściśle ze sobą współpracujących podczas większości procesów metabolicznych organizmu. Chociaż niektóre funkcje wielu z nich pokrywają się, każda witamina ma swój własny profil działania i nie może zastąpić innej. Ich skuteczność jest większa, gdy są podawane razem, a każdy składnik pozostaje w równowadze z pozostałymi witaminami tej grupy.

Ryboflawina (witamina B2)

Pełni rolę koenzymu (substancji niezbędnej do odpowiedniej aktywności enzymów) w przemianach aminokwasów, tłuszczów i białek oraz w wytwarzaniu energii w łańcuchu oddechowym. Jest nieodzowna w utrzymaniu prawidłowych funkcji narządu wzroku, układu nerwowego i systemu odpornościowego. Współuczestniczy z witaminą A w prawidłowym funkcjonowaniu błon śluzowych, dróg oddechowych, nabłonka naczyń krwionośnych i skóry. Niedobór tej witaminy może objawiać się zapaleniem kącików ust, pękaniem warg i światłowstrętem. Obserwowane są również łojotokowe zmiany w nosie i uszach, uszkodzenie rogówki, zmiany przewodu pokarmowego, odbytu, moszny i żeńskich zewnętrznych narządów płciowych.

Niacyna (witamina PP)

Ważny substrat w procesie syntezy NAD i NADP, koenzymów niezbędnych do przebiegu wielu procesów przemiany materii w komórkach. Niacyna odpowiedzialna jest za prawidłową aktywność mózgu, obwodowego układu nerwowego oraz produkcję hormonów płciowych, kortyzolu, tyroksyny i insuliny. Znalazła zastosowanie głównie w terapii zaburzonego metabolizmu lipidów i lipoprotein, będącego główną przyczyną zmian miażdżycowych w chorobach sercowonaczyniowych. Niedobór niacyny przyczynia się do powstania pelagry, która objawia się zapaleniem skóry, biegunką, zmianami na języku i w jamie ustnej, niedokrwistością, a w skrajnych przypadkach zaburzeniami neurologicznymi.

Pirydoksyna (witamina B6)

Niezbędny element wielu enzymów, odpowiedzialnych za metabolizm neuroprzekaźników, aminokwasów siarkowych oraz węglowodanów złożonych. Jej niedobór prowadzi do zaburzeń neurologicznych, związanych ze starzeniem się neuronów. Widoczne są również stany zapalne skóry przypominające pelagrę - podrażnienie języka, błon śluzowych jamy ustnej, apatia, bezsenność oraz podatność na infekcje. Skutkiem awitaminozy B6 może być też nasilone tworzenie kwasu szczawiowego, prowadzące do powstania kamieni nerkowych.

Kobalamina (witamina B 12)

Uczestniczy w produkcji elementów morfotycznych krwi, tworzeniu materiału genetycznego (synteza DNA i RNA), w przemianach metabolicznych tłuszczów i węglowodanów. Wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego, uczestniczy w tworzeniu neuroprzekaźników oraz otoczki mielinowej, ochraniającej komórki nerwowe. Umożliwia wchłanianie witaminy A.

JOD

Niezbędny do produkcji hormonów tarczycy, które zapewniają prawidłowy rozwój organizmu oraz odgrywają kluczową rolę w regulacji podstawowej przemiany materii i termogenezy. Tarczyca wpływa na tak wiele procesów w ustroju, że zaburzenia jej funkcji odbijają się na aktywności wszystkich układów. Niedobór hormonów tarczycy powoduje spowolnienie procesów metabolicznych w organizmie i niedożywienie tkanek. Charakterystyczny jest wygląd skóry, która staje się niezwykle sucha, zimna, nieco blada. Czasem w bardziej zaawansowanych stadiach można zauważyć wzmożone rogowacenie naskórka, zwłaszcza w okolicach kolan oraz łokci. Włosy również są bardzo suche, łamliwe, w dotyku nieprzyjemnie szorstkie. Często dochodzi do ich wypadania, przy czym zjawisko to narasta powoli, tak więc w początkowej fazie może być prawie niezauważalne. Przy niedoczynności tarczycy może wystąpić również obrzęk limfatyczny, czyli obrzęk tkanek wywołany zastojem chłonki, prowadzący do przewlekłego stanu zapalnego. Nagromadzenie w przestworach międzykomórkowych śluzowatej substancji powoduje zgrubienie tkanki podskórnej i skóry. Nadczynność tarczycy również może przysporzyć problemów z cerą. Uwagę zwraca wygładzona, cienka i stale wilgotna skóra. Paznokcie stają się łamliwe, mają nierówną powierzchnię i czasem zmieniony kolor. W związku z dużą potliwością mogą pojawić się zaczerwienienie i wypryski.

KRZEM

Obok tlenu, najbardziej rozpowszechniony pierwiastek w naturze. W organizmie ludzkim w wysokim stężeniu znajduje się w skórze i ścianach naczyń krwionośnych. Jest też niezbędny do mineralizacji kości. Łączy fragmenty m ukopolisacharydów z cząsteczkami białka. Poza rolą strukturalną, może też pełnić funkcję matrycotwórczą oraz katalityczną w stosunku do enzymów odpowiedzialnych za uwapnienie kości. Poprawia wygląd i kondycję skóry, ogranicza wypadanie włosów oraz zwiększa wytrzymałość i przyspiesza wzrost paznokci. Jest wybiórczym ligandem jonów glinowych, w efekcie pełni funkcję ochronną wobec tkanki mózgowej. Zapobiega też odkładaniu się złogów lipidowych w tętnicach i przedwczesnemu starzeniu się całego organizmu. Korzystnie wpływa na odporność. Niedobór tego składnika może wywoływać wiele zaburzeń w organizmie człowieka, m.in. może być przyczyną upośledzonej syntezy kolagenu, co objawia się deformacjami i niedorozwojem kości, chrząstek i stawów. Sprzyja także różnym schorzeniom dermatologicznym i starzeniu się skóry. Zwiększa podatność na infekcje wirusowe.

CYNK

Jeden z najważniejszych mikroelementów w organizmie człowieka. Wchodzi w skład licznej grupy metaloenzymów, wpływając na wszystkie podstawowe funkcje życiowe. Jest niezbędny dla prawidłowego przebiegu podziałów komórek, ich rozwoju i regeneracji. A zatem, jest czynnikiem, który w dużej mierze determinuje szybkość i prawidłowy przebieg odnowy tkanek. Jedną z ważnych funkcji cynku jest ochrona przed promieniowaniem UV i wolnymi rodnikami. Powszechnie wiadomo, że aktywność tych reaktywnych cząsteczek może powodować poważne zmiany w komórkach, w tym również w strukturze DNA. Cynk może też regulować skład błon komórkowych i w ten sposób decydować o ich płynności, przepuszczalności czy aktywności związanych z nimi enzymów. Przyspiesza gojenie się ran, utrzymuje w stanie gotowości system immunologiczny oraz uczestniczy w wytwarzaniu eikozanoidów - hormonów tkankowych, które regulują m. in. funkcje wydzielnicze skóry. Hamuje również aktywność 5-a-reduktazy - enzymu, biorącego udział w przekształcaniu testosteronu do dihydrotestosteronu (DHT), który najsilniej spośród androgenów stymuluje pracę gruczołów łojowych. Duża aktywność 5-a-reduktazy jest też przyczyną łysienia androgenowego, ponieważ prowadzi do skrócenia cyklu włosowego i łysienia. Cynk hamuje również lipazy bakteryjne, rozkładające trójglicerydy sebum do wolnych kwasów tłuszczowych. Ma to szczególne znaczenie w przypadku cer łojotokowych i trądzikowych. Cynk odgrywa ważną rolę w przyswajaniu substancji rozpuszczalnych w tłuszczach, takich jak np. witaminy A i E, ponieważ uczestniczy w wytwarzaniu chylornikronów (lipoprotein odpowiedzialnych za transport substancji tłuszczowych) w młodych, aktywnych komórkach jelitowych.]

MIEDŹ

Mikroelement występujący w centrach aktywnych wielu enzymów. Uczestniczy w tworzeniu się kolagenu, w prawidłowym gojeniu się ran, we wchłanianiu i transporcie żelaza, metabolizmie kwasów tłuszczowych i w powstawaniu kwasu nukleinowego RNA. Niezwykle ważnym zadaniem tego pierwiastka jest czynny udział zarówno w procesach fizjologicznych, jak i odnowy tkanki łącznej. Uczestniczy w procesie melanogenezy- syntezy melaniny - barwnika, który stanowi naturalną formę zabezpieczenia przed promieniowaniem UV. Tyrozynaza rozpoczyna pierwszy etap produkcji melaniny w skórze, a o jej enzymatycznej aktywności decydują dwa atomy miedzi w centrum aktywnym, które mogą zmieniać stopień utlenienia. Miedź bierze też udział w reakcjach syntezy i sieciawania kolagenu oraz elastyny. W efekcie tworzenia wiązań poprzecznych struktury kolagenowe ulegają stabilizacji, stają się nierozpuszczalne i odporne na działanie proteaz. Wiązania te łączą łańcuchy tej samej cząsteczki lub sąsiadujących cząsteczek. Wskutek braku miedzi powstają białka tkanki łącznej pozbawione podstawowej cechy - odporności mechanicznej. Obecność jonów Cu jest również niezbędna do neutralizacji reaktywnych form tlenu, związanych z metabolizmem tlenowym.

KOLAGEN

Określona grupa białek, które posiadają charakterystyczną strukturę molekularną. Słowo kolagen wywodzi się z języka greckiego: cola- klej oraz genno - rodzić. "Klejorodny" - nazwa ta w pełni odzwierciedla podstawową funkcję kolagenu - jest to białko, które "klei", „spaja" elementy komórkowe, zapewniając integralność narządom i strukturom.

Kolagen różni się pod wieloma względami od innych protein. Posiada nietypowy skład aminokwasów, w którym dominuje glicyna i prolina oraz dwa aminokwasy nie pochodzące bezpośrednio z translacji w rybosomach- hydroksyprolina i hydroksylizyna. Powstają one z proliny i lizyny w unikalnym procesie enzymatycznym, który wymaga obecności witaminy C. Kolejną szczególną cechą kolagenu jest rzadko spotykana w przyrodzie regularność rozmieszczenia aminokwasów w łańcuchach peptydowych-zawsze tworzą one "trójki" i zawsze pierwszym aminokwasem w tej trójkowej sekwencji jest glicyna. Ta niezwykła regularność sekwencji aminokwasów sprawia, że spirale peptydowespontanicznie skręcają się na kształt trójżyłowej linki. Dzięki unikalnej budowie potrójnej helisy oraz silnym wiązaniom aminokwasów, włókna kolagenowe zapewniają tkankom niezwykłą wytrzymałość przy zachowaniu dużej elastyczności. Dotychczas zidentyfikowano 29 typów kolagenu, różniących się strukturą, funkcją, rozmieszczeniem w tkankach oraz ilością, w jakiej występują w organizmie. W oparciu o liczne praceba dawcze wykazano, że w tkankach, takich jak skóra, ścięgna, rogówka, ściana aorty i owodnia, głównym składnikiem włókien jest kolagen typu l i III. Oba typy cząsteczek tworzą mieszane włókna, powiązane wiązaniami poprzecznymi. Ich wzajemne proporcje decydują o końcowej średnicy i architekturze wiązki włókien kolagenu. Typ l kolagenu tworzy włókna grubsze i odpowiada za wytrzymałość tkanki łącznej na czynniki mechaniczne. Natomiast w skład kolagenu typu III wchodzą cienkie, pojedyncze włókna, charakterystyczne głównie dla tkanek o pewnym stopniu elastyczności i plastyczności. Wytwarzanie wiązań poprzecznych, łączących łańcuchy tej samej cząsteczki oraz sąsiednich cząsteczek kolagenu (tzw. "dojrzewanie kolagenu"), powoduje stabilizację struktur kolagenowych, utratę zdolności wiązania wody i wzrost oporności na działanie proteaz. W organizmie stale zachodzi biosynteza i degradacja enzymatyczna kolagenu, a równowaga tego procesu jest niezbędna dla zachowania jego aktualnego składu w danej strukturze oraz właściwości danej tkanki. Do obniżenia syntezy kolagenu dochodzi w procesie starzenia się skóry. Szczególnie drastyczny jest spadek kolagenu typu III, który dominuje w młodej skórze, a w miarę upływu czasu zastępowany jest przezkolagen typu l. Stwierdzono również, że kolagen zmienia swoją budowę pod wpływem czynników zewnętrznych, takich jak obciążenia mechaniczne, zmiany hormonalne czy naczyniowe. Wysokie stężenie wolnych rodników tlenowych zwiększa syntezę elastyny - enzymu, który odgrywa rolę w niszczeniu kolagenu międzykomórkowegooraz związanych z nim mikrofibrylli. Oprócz wymienionych mechanizmów proteolitycznych w skórze wystawionej na działanie słońca zmniejsza się stężenie prekursorów kolagenu typu I i III.

L-CYSTEINA l L-METIONINA

Stanowią naturalne źródło siarki, dzięki której zdolne są do tworzenia mostków siarczkowych -jednego z czynników wpływających na trzeciorzędową strukturę białek. Chronią organizm przed niekorzystnym wpływem środowiska. -cysteina osłania komórki włosów, skóryi paznokci przed szkodliwym działaniem wolnych rodników, w efekcie opóźnia procesy starzenia. Dodatkowo wchodzi w skład kolagenu - odpowiedzialnego za elastyczność skóry oraz keratyny - głównego budulca włosów i paznokci. L-metionina wykazuje zdolność do chelatowania metali ciężkich, np. ołowiu. Wykazano, że zmniejsza znacząco stężenie ołowiu w wątrobie, nerkach oraz we krwi. Antyoksydacyjne działanie metioniny wykazano także w czasie zatrucia etanolem.

CHOLINA

Składnik niezbędny do prawidłowego rozwoju i funkcjonowania organizmu. Fakt ten stał się przesłanką do zaliczenia choliny w poczet witamin z grupy B. Obecnie pogląd ten uległ weryfikacji, ponieważ człowiek potrafi w ograniczonym zakresie ją wytwarzać. Jednak ze względu na jej niezwykle istotne znaczenie biologiczne, uważana jest za substancję witaminopodobną. Rola choliny jako czynnika lipotropowego wzbudza wielkie zainteresowanie naukowców,ponieważ zapobiega stłuszczeniu wątroby oraz osadzaniu się cholesterolu w ścianach naczyń krwionośnych. Jej niedobór prowadzi do naruszenia przemiany tłuszczów, co odzwierciedla się odkładaniem w wątrobie dużych ilości triacylogliceroli, przy jednoczesnym obniżeniu fosfolipidów we krwi. Obserwuje się również wyraźne powiększenie masy nerek wskutek otłuszczenia i proliferacji komórek. Cholina jest także prekursorem wielu istotnych substancji w organizmie, np. acetylocholiny - ważnego przekaźnika impulsów nerwowych w synapsach. To również niezbędny element do produkcji lecytyny, odpowiedzialnej za prawidłową budowę i funkcje błon komórkowych, poprawiającej pamięć i zdolność koncentracji, przyspieszającej regenerację organizmu po wysiłku fizycznym oraz zwiększającej odporność na stres. Jej obecność poprawia wchłanianie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, ochrania naskórek przed utratą wody, zwiększa elastyczność i miękkość skóry, nadaje włosom połysk oraz zapobiega ich elektryzowaniu się.

SKRZYP POLNY (łac. Equisetum arvense)

Jedna z najstarszych roślin na Ziemi, niezwykle rozpowszechniona w całej Europie. Podczas pocierania dłońmi tego surowca można wychwycić charakterystyczne skrzypienie, które spowodowane jest wysoką zawartością związków krzemu- 6-10%, w tym ok. 20% w postaci rozpuszczalnej krzemionki. Krzem jest niezbędnym czynnikiem, utrzymujący odpowiednią elastyczność i odpornorść naskórka, błon śluzowych i tkanki łącznej . Reguluje przepus z czalność ścian naczyń krwionośnych i utrudnia odkładanie się w nich lipidów. Rozpuszczalna w wodzie krzemionka łatwo wchłania się w przewodzie pokarmowym. W niewielkiej ilości jest wydalana z moczem, gdzie pełni rolę jednego z ochronnych koloidów, przeciwdziałając krystalizacji składników mineralnych w drogach moczowych. Skrzyp polny dostarcza też wiele innych, cennych składników o właściwościach przeciwzapalnych, przeciwbakteryjnych i regeneracyjnych. Ziele to uszczelnia również naczynia krwionośne oraz reguluje przemianę materii. Wykorzystuje się to szczególnie w celu przyspieszenia odnowy tkanki łącznej, np. w procesie gojenia się ran czy odbudowy kości. Do wzmocnienia włosów i paznokci. Skrzyp polny poleca się zwłaszcza osobom w podeszłym wieku, z niedoborem krzemu, utrudnioną resorpcją soli wapnia z pokarmów oraz zespołem złego wchłaniania. Jest też ważny w zaburzeniach odporności.

POKRZYWA ZWYCZAJNA (łac. Urtica dioica)

Głównie kojarzy się z parzącymi liśćmi i przykrymi, bolesnymi bąblami na skórze. Ale warto także pamiętać, że jest naturalnym źródłem wielu wartościowych substancji, niezbędnych do pielęgnowania urody: barwników (chlorofilu, beta karotenu), witamin (K, C, z grupy B), składników mineralnych (wapnia, magnezu, żelaza, krzemu, fosforu, siarki), kwasów organicznych oraz flawonoidów. Tak bogaty zestaw składników, wpływając korzystnie na procesy przemiany materii, wspomaga skórę w jej codziennej regeneracji i oczyszczaniu. Działanie pokrzywy rozciąga się równ1ez na krew. Liczne badania potwierdziły, że po doustnym podaniu wodnego wyciągu z surowca zwiększał się poziom hemoglobiny w osoczu i ilość czerwonych krwinek. Pobudza wydzielanie soku żołądkowego, ułatwia trawienie i przyswajanie składników pokarmu, zmniejsza stany zapalne przewodu pokarmowego. Nieznacznie obniża poziom cukru we krwi.

autor: LEK. MED. MAGORZATA MIKTUS

PIŚMIENNICTWO:

l. Frydrych: Możliwości zastosowania związków cynku w kosmetykach; Wiadomości PTK Vol. 6, Nr l E.
2. Kleszczewska: Biologiczne znaczenie witaminy C ze szczególnym uwzględnieniem jej znaczenia w metabolizmie skóry; Pol. Merk. Lek., 2007, XXIII, 138, 462.
3. Gryszczyńska: Witaminy z grupyB-naturalne źródła, rola w organizmie, skutki awitaminozy; Postępy Fitoterapii 4/2009, s. 229-238.
4. Ożarowski : Ziołolecznictwo. Poradnik Dla Lekarzy; PZWL, Warszawa 1982. S. Gruchlik, E. Chodurek, Z. Dzierżewicz : Wpływ wybranych peptydów i ich kompleksów z miedzią na aktywność enzymów antyoksydacyjnych w ludzkich fibroblastach skóry;Postępy Dermatologii i Alergologii XXVII; 2010/1.
6. T. Romanowicz: Rola czynników metabolicznych w powstawaniu przepuklin- przegląd piśmiennictwa; Nowiny Lekarskie 2008, 77, l, 3G-35.
7. Kucharz.E.: Budowa i metabolizm kolagenu oraz jego udział w chorobach kości; Terapia, 1999.
8. A. Jabłońska-Trypuć: Aktywność biologiczna wybranych mikroelementów w skórze i ich rola w cukrzycy; Przegląd Kardiodiabetologiczny 2007; 2/2.
9. S. Banieczko, A. Liedzjewirow: Kolagen; Hobbit Plus, 2009.
10. H. Puzanowska-Tarasiewicz i wsp.: Funkcj e biologiczne pierwiastków i ich związków; Pol. Merk. Lek., 2009,XXVII, 161, 423.
11. http://www.wellderm.pl/wp-content/uploads/WeiiDerm-OBOP-Polka-i-medycyna-estetyczna.pdf.
12. A. Nagalski, J. Bryła : Zastosowanie niacyny w terapii; Postępy Hig Med Dośw., 2007; 61: 288-302.
13. H. Bojarowicz, A. Płowiec: Wpływ witaminy A na kondycję skóry; Probl Hig Epidemio! 2010, 91(3): 352-356.
14. P. Moszczyński, R. Pyć: Biochemia witamin, PWN, Warszawa 1999.
15. Ś. Ziemiański, J. Budzyńska-Topolowska: Witamina A; Żywienie człowieka i metabolizm, 1993, XX, 1.
16. J. Gawęcki, L. Hryniewiecki: Żywienie człowieka; PWN, Warszawa 1998.
17. H. Strzelecka, J. Kowalski: Encyklopedia zielarstwa i ziołolecznictwa; PWN,
Warszawa 2000.
18. M. Rutkowski, K. Grzegorczyk: Witaminy o działaniu antyoksydacyjnym; Farmacja Polska, 1999, Tom 55, Nr 2.
19. A. Kabata-Pendias., H. Pendias: Biogeochemia pierwiastków śladowych; PWN, Warszawa 1999.
20. H. Rotsztejn: Procesy starzenia skóry nasilające się w okresie menopauzy; Przegląd Menopauzalny 3/2004.
21. A. Wojas-Pelc, M. Nastałek, J. Sułowicz: Estrogeny a skóra- spowolnienie procesu starzenia; Przegląd Menopauzalny 2008; 6: 314-318.
22. A. Kuzan, A. Chwiłkowska, M. Kobielarz: Metabolizm kolagenu i jego rola w miażdżycy; Pol. Merk. Lek., 2011, XXXI, 182, 114.
23. H. Puzanowska-Tarasiewicz, L. Kuźmicka, M. Tarasiewicz: Obrona organizmu przed reaktywnymi formami tlenu; Wiadomości lekarskie, 2009,LXII,4; 248-256.

Odpowiedz

Wszystkie pola wymagane

Imię
Email (nie opublikowany)
Komentarz
Wpisz kod

Popularne

Najczęściej kupowane

Najnowsze